padał, z krótkimi przerwami, jak na oddech, przez dwa dni, nocami trzymały siarczyste mrozy. Po zaśnieżonych polach biegało drapieżne mrowie białych iskier. Lód skuł rzeki i stawy. W taki mroźny poranek Jassmont rąbał drewno przy drewutni, układał polana w naręcza. Miał dzienną normę, dziesięć naręczy, i w domu będzie ciepło. Co jakiś czas spoglądał w stronę domu. Okno od kuchni szkliło się natarte mrozem, a sztywny dym z komina buńczucznie wgryzał się w jasne niebo. Pięknie - pomyślał. Róża wyszła na ścieżkę w tym okropnym szlafroku zarzuconym na ramiona i z gołą głową. <br>- Giovanni, mamy gościa, pozwól na chwilę - uradowana, powiedziała z dziewczęcym uśmiechem