pan? Dałby Bóg. Bo gdybym go miała stracić... - Niech pani nie myśli o tym.<br>Łzy ją dławiły, skinęła tylko głową. - Pójdziemy? - bąknął Felek.<br>Szretter sięgnął do kieszeni i wyjąwszy dwie pięćsetki podał je pani Boguckiej.<br>- Proszę - powiedział serdecznie - niech pani to weźmie od nas. Na lekarstwa, doktora.<br>Spojrzała z przestrachem. - Co to jest?<br>- Pieniądze. Niech pani weźmie. My z Marcinem mamy swoje różne rozrachunki.<br>Zawahała się:<br>- Nie wiem doprawdy, czy mogę...<br>- Ależ tak! Tylko Marcinowi niech pani na razie nic nie mówi. Potem się z nim obliczymy, jak wyzdrowieje. Nie trzeba mu teraz tym głowy zawracać.<br>Była bardzo wzruszona: - Bóg zapłać, moi złoci