rangi (i wpływów), ani uwolnić wyobraźni spod presji tych indywidualności. Romantycy postrzegali niebezpieczeństwa systemu gwiazdorskiego, zagrożenie integralności sztuk, gdy charaktery postaci dopasowuje się do osobowości aktorów. &lt;gap&gt;.]<br>Marie Dorval (1798-1849), druga heroina romantycznego dramatu, była trwalej związana kolejno z Odéonem, z Porte-Saint-Martin i z Renaissance, czasem występowała w Comédie Française. Najlepsza w rolach uwielbianych i wrażliwych heroin, jak Adela w Antony Dumasa, grała w wielu sztukach Hugo, między innymi Donnę Sol we wznowieniu Hernaniego. Największy zachwyt krytyków wzbudziła jako Kitty Bell w Czattertonie Alfreda de Vigny (1835). Sensacją stał się wspólny występ Dorval i pierwszej oraz niebywale zawistnej aktorki paryskich