następnie montować je w skomplikowane układy optyczne, jak i inżynierów posiadających wiedzę teoretyczną i praktyczną z dziedziny konstrukcji i technologii wytwarzania przyrządów optycznych.<br>W początkowym okresie zatrudniano kwalifikowanych robotników i inżynierów, którzy pracowali w fabrykach optycznych Rosji, a po zakończeniu I wojny światowej powrócili do Polski. Byli to inżynierowie: J. Coro, K. Hercyk-Pałubiński oraz kwalifikowani optycy: Jan Bociański, Edward Stelmaszyński, Adam Kądzielski i inni.<br>Znacznie łatwiej, a właściwie bez żadnych trudności, można było znaleźć wysoko kwalifikowanych robotników specjalistów z dziedziny obróbki metali (tokarzy, frezerów, szlifierzy) oraz obróbki powierzchniowej (galwanizerów, lakierników). Zawody te były na terenie Warszawy popularne ze względu na