pana&lt;/&gt; - staruszek przeciągnął słowo zbierając myśli &lt;q&gt;- Znałem tych Radziwiłłów, którzy przyjeżdżali do Rosi na letnie kanikuły. Zwłaszcza ich córki, które opuszczając Wilanów tuż przed końcem roku szkolnego zaliczały każdy rok właśnie w Rosi, a ja jako młody nauczyciel szkoły powszechnej w tym miasteczku byłem w komisji egzaminacyjnej oceniającej młode Radziwiłłówny. Cóż... powiedzmy, że były traktowane dość łagodnie, choć zawsze były przygotowane.&lt;/&gt;<br>Ten pokój kuzyna utrzymany w atmosferze międzywojnia zbiegał się liniami książek i starej korespondencji zamkniętej klamrami wątłego światła w portrecie młodej kobiety: pięknej, spokojnej postaci, ułożonej pędzlem ciepłych barw, pełnej cieni.<br>&lt;q&gt;- Kuzyn namalował swoją ukochaną... widział pan?&lt;/&gt; - starsza pani, ściszając