Bove:<br>- Miałem nawet razem z nią przyjść tu dziś rano do ciebie, ale byłem zajęty w związku ze swą posadą.<br>Bove położył kapelusz na swojej wypchanej rękopisami teczce, po czym przywitał się z Lucjanem i Dziadzią. Na jego twarz wypełzł jakiś gorzkawy uśmieszek. Powiedział nieprzyjemnym akcentem:<br>- Jak się masz, Lucjanie? Cóż to, wódzia cię usadowiła w łóżeczku?<br>- Ach, mój drogi, myślę, że wódzia toby mi raczej pomogła teraz. Tonę w odmętach nudy i zwątpień. Bardzo to dzielnie z twojej strony; żeś się ulitował nad moją samotnością. Usiądź sobie.<br>- No, nie jesteś znów tak osamotniony, w tych koszarach. Zawsze ktoś jest chyba