jak w powieściach Piękna Żydówka (1888) i Żydziak (1889), bądź obyczajowości galicyjskiej i stosunków panujących w znanym mu najlepiej środowisku dziennikarskim, jak w powieściach W okowach (1890) i Nowi ludzie (1894). Uprawiał też twórczość dramatyczną, w której znów wracał do problematyki żydowskiej w takich sztukach jak Sądy boże (1899) czy Cudotwórcy (1900), ale sięgał też po tematy gorąco aktualne, o których głośno się mówiło w całej Galicji, jak katastrofy i tragicznego zgonu jednego z pionierów galicyjskiego przemysłu naftowego Stanisława Szczepanowskiego w sztuce Czyste ręce (1901). Interesowały go zagadnienia psychologiczne (Ananke 1898, Cień 1902, Życie 1911), emancypacja kobiet (Virago 1911), tematy patriotyczne