na gorące powietrze. <br> Obchodzimy rocznicę rewolucji 14 lipca, a nie 11 lipca, z powodu obłudy. Z tej samej przyczyny znikły z historii nazwiska Monniera i Darbona, a pozostało nazwisko pijącego tylko wodę ponurego ascety Robespierre'a. Tymczasem to właśnie wino łączyło francuską rewolucję z dziejami Europy, wpisywało ją w ciągłość historyczną. Cywilizację, do której należymy, wraz z jej kulturą obdarzaną przymiotnikiem "europejska", zwykło się określać dwoma pojęciami: &lt;foreign&gt;christianitas&lt;/&gt; i &lt;foreign&gt;humanitas&lt;/&gt;. O trzecim elemencie tej europejskiej triady, o barokowej &lt;foreign&gt;vanitas&lt;/&gt;, radości życia, błogosławionej lekkomyślności, zawsze się zapomina w solennych rozważaniach o specyfice i odmienności Europy. Tymczasem &lt;foreign&gt;vanitas&lt;/&gt;, użycie i radość, pozostaje konstytuującym elementem