prawie nie dociera do samego brzegu kartki i czym prędzej przenosi się na lewą stronę. Zazwyczaj piszący dociera ze swym słowem do brzegu, a skoro mu miejsca nie starczy, dzieli słowo i drugą jego część przenosi. Tak podobno czyniono za moich czasów. Ten młodzieniec jednak nie podzielił żadnego słowa. Zaraz!... Czuj duch! Dlaczego on tak uczynił?<br>- Musiał mieć w tym cel jakiś - rzekł profesor z pośpiechem. - On zawsze ma jakiś cel!<br>Matematyk nie zwracając uwagi na okrzyk profesora zagłębił się w dociekaniu.<br>- Twierdzicie uparcie, że to mądra głowa. Przyjmijmy to jako pewnik. Przeto mądra głowa pisząc zamiast Bejgoła - Ejgoła pragnie, aby