krzyknął Witek. - Kiedy ją poznacie, przekonasz się, jaka jest cudowna i mądra. Zaprosiłem ją do nas na obiad w przyszłą niedzielę... Chcę, żebyście ją poznali...<br>- Nieszczęście! - załamała dłonie matka. - Nieszczęście i gorycz.<br> - Ale narozrabiałeś, braciszku - śmiała się donośnie Halina. - Ale narozrabiałeś.<br> Przymknął oczy i przyłożył głowę do zimnej, twardej ściany. Czuł chłód przepływający aż w głąb czaszki. Chłód przynoszący ulgę...<br> Wszystko zostało już powiedziane... Wszystko? Przecież nigdy wszystkiego nie mówi się do końca, przecież zawsze można uderzyć mocniej, zranić głębiej, bardziej jeszcze poniżyć i upokorzyć.<br>Czuł się upokorzony, wyśmiany, wzgardzony. Tyle pogardy! Za co? Absurd! Czy pogarda jest karą za winy