hipochondryku!<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Stanowczym głosem&lt;/&gt;<br>Nie - stanowczo nie zgadzam się.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Z lewej strony wpadają: Nibek z dziewczynkami. Za nimi Aneta&lt;/&gt;<br>SCENA JEDENASTA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;ciż plus nowo przybyli&lt;/&gt;<br>ZOSIA<br>Mamo! Będziesz się z nami bawić? Naprawdę? Tak jak dawniej?<br>AMELKA<br>Ach! Co za szczęście! Mamusiu, jaka ty jesteś dobra!<br>NIBEK<br>&lt;hi rend="italic"&gt;do Anety&lt;/&gt;<br>&lt;page nr=143&gt; Patrz, Aneta. Czyż to nie jest szczęście - to wszystko? Dlaczego nie mogło być tak dawniej? Dlaczego wszystko się tak strasznie popsuło?<br>ANETA<br>Musisz żyć dla dzieci, wuju. Tylko dla dzieci. One są wprost cudowne, te małe.<br>NIBEK<br>Tak - to jest cud, że one istnieją. Większy nawet niż to.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Wskazuje na Widmo&lt;/&gt;<br>KUZYN<br>No - ja