żywi żadnych obaw.<br>Ciała wypadają z odskoczni, gibkie, zwinne, niby strzały wyrzucone wprawną ręką z łuku przecinają powietrze. Zawodnicy prześcigają sami siebie, lecz Kalias wysuwa się przed najlepszy skok o dwie stopy. Jego imię wykrzykuje helladonik jako pierwsze. Kalias patrzy w stronę trybuny wodzów. Spartakus kiwa do niego serdecznie ręką. Czyż to nie jest najpiękniejsza nagroda zwycięstwa?<br>Teraz rozpoczyna się drugi punkt zawodów - biegi. Szybkobiegacze ustawiają się w równej linii. Tu konkurencja będzie znacznie trudniejsza. Znakomity biegacz Ikkos ukośnym spojrzeniem mierzy szczupłą sylwetkę Kaliasa. Jego szeroka, wypukła klatka piersiowa podnosi się równym, mocnym oddechem. Nogi sprężyste, śniade i owłosione drżą napięciem