kolegę.<br><br>Widelce swoim zawrotnym tańcem w śniegu podniosły taką <br>śnieżycę, że po prostu nic nie było widać. <br>Wpadłem tedy na pomysł, aby śnieg zdmuchnąć za <br>pomocą wiatru. Wziąłem więc szklankę z wiatrem, <br>który wyglądał jak rzadki niebieskawy krem, i wygarnąłem <br>go jednym zamachem łyżki.<br><br>Takiego wiatru nigdym dotąd nie widział. <br>Dął jednocześnie we wszystkich kierunkach, unosząc <br>z sobą wszystko, co tylko napotkał na drodze. Śnieg <br>rozwiał się natychmiast, a srebrne widelce, uniesione w górę, <br>zawisły w niebie jak gwiazdy. Zrobiło się bardzo zimno. <br>Spojrzałem na pana Kleksa i w pierwszej chwili nie poznałem <br>go wcale. Przeistoczył się w bałwana ze śniegu