on jest naprawdę? - zapytała Gabi. <br>Okazało się, że Dawid chodził w zimie do szkoły i miał przyjaciela. Mówiąc o przyjacielu, aż poczerwieniał i ożył. Ten przyjaciel też musiał opuścić szkołę, bo mu ojciec umarł, więc wyjechał do Stanisławowa. Tam czyści buty na ulicy. On tu kiedyś przyjechał do Dawida, to Dawid cały czas musiał się śmiać, on taki wesoły. <br>I powiedział tak: "Fajnie by mi się nadał ten kamień. Jakby na niego stawiali panowie nogę do czyszczenia, to zaraz by mi się lepiej czyściło". On tak tylko powiedział, żeby się śmiać. Ale Dawid nie wytrzymał, tylko mu dał ów kamień. Jemu