jednoczesnym ostentacyjnym braku odpowiedzialności. Niestety nie widziałem baletu według Mario i czarodzieja, ale jakże charakterystyczny jest sam fakt, że Visconti był pomysłodawcą i reżyserem tego spektaklu.<br>Visconti nie mógł jednak pominąć i najciemniejszych momentów tego procesu historycznego i mentalnego, który przedstawiał dotąd z tak charakterystyczną dla siebie ambiwalencją własnej postawy. Dekadencja przyciągająca go zazwyczaj swym czarem przybierała również formy najbardziej odrażające. I tym razem wybrał sobie Visconti za przewodnika - przynajmniej po części - Tomasza Manna. We wcześniejszym zresztą od Śmierci w Wenecji Zmierzchu Bogów początek filmu nasycony jest duchem Buddenbrooków. <br>Na kartach powieści Manna proces dezintegracji starej tradycji niemieckiego mieszczaństwa dokonał się