po klęsce wstrzymał wprawdzie działania wojenne, ale nie przywrócił Francji pokoju. Bandy żołnierzy zaciężnych, nie opłacanych w czasie zawieszenia broni, żyły z rabunku, pustosząc niemiłosiernie kraj. Wszędzie wzrastało więc niezadowolenie. Szukano winnych niedawnej klęski i zrzucano odpowiedzialność za nią na szlachtę.<br>Wobec niewoli króla rządy znalazły się w rękach młodego Delfina - Karola. Napotkał on poważne trudności ze strony Stanów reprezentujących prowincje północne, a zwołanych na październik jeszcze przed klęską. Zebrały się one w Paryżu i na wstępie zażądały szeregu zmian natury personalnej. Jako jeden z czynniejszych przywódców opozycji wysunął się Stefan Marcel, bogaty kupiec sukienniczy, burmistrz Paryża. Ponieważ Stany zwlekały z