na mapie lub też określać wyznaczone zasięgi.<br>Na szczególną uwagę zasługują metody ilościowe przedstawienia na mapie zjawisk zachodzących w środowisku geograficznym człowieka.<br>1. Kartodiagramy powierzchniowe gęstościowe, czyli takie, w których przyjęty znak jest wypełniony wewnątrz deseniem kropkowym lub kreskowym. O wielkości danego zjawiska świadczy określony stopień gęstości oznaczeń wypełniających.<br>2. Diagramy liniowo-wektorowe określają w sposób graficzny wielkość, a jednocześnie kierunek zachodzącego zjawiska.<br>3. Diagramy wstępne określają wielkość zjawiska za pomocą szerokości wstęgi. Zastosowanie diagramów wstęgowych umożliwia określenie wielkości przedstawionego zjawiska w sposób skokowy lub ciągły, za pomocą zmiany intensywności rastra kontaktowego lub za pomocą zmiany barw. Wprowadzenie kolorystyki znakomicie ułatwia