krajach obozu komunistycznego. Był to rozwój ekstensywny, zasobochłonny, nieefektywny i strukturalnie niezrównoważony (Kołodziejski, 1991). Rozwój ten generował proces stopniowej, coraz szybszej degradacji środowiska przyrodniczego i hamowania możliwości rozwoju gospodarki narodowej. Ujawniły się liczne bariery dalszego rozwoju społeczno-gospodarczego kraju (Kozłowski, 1991 a). Dalsze kontynuowanie wariantu surowcowo-energetycznego okazało się niemożliwe.<br>Dlatego też odejście od koncepcji takiego rozwoju na rzecz rozwoju zrównoważonego ma tak zasadnicze znaczenie.<br>Termin ekorozwój został wprowadzony w czasie konferencji ONZ w Sztokholmie w 1972 r. Na konferencji tej przyjęto podstawowe założenie mówiące, że: &lt;q&gt;"Człowiek ma podstawowe prawo do wolności, równości, odpowiednich warunków życia w środowisku. Dobra jakość tego środowiska