klatkę z papugami, która śpiewa,<br>na te obłoki jak srebrne okręty,<br>które wiatr południowy podwiewa.<br>Tak. Spójrzcie. To jest moje mieszkanie.<br>Też wspomnienie po Janie Sebastianie.<br><br>Mówią, że jestem stary. Jak rzeka.<br>Że czas coraz bardziej z rąk mi ucieka.<br>To prawda, że mi wiele godzin przepadło.<br>Ale to nic. Do diabła! Ja gram na mocnych strunach<br>i są jeszcze kantaty moje, do pioruna!<br>Nie czas mnie, ale ja go wziąłem na kowadło.<br><br>Zaraz przyjdzie rodzina i zacznie się uczta.<br>Córy moje, nim siądą, przejrzą się do lustra.<br>I chmara gości ściągnie. I nastąpi taniec.<br>Podjedzą sobie setnie i podpiją dobrze.<br>I