się na widownię i powiedział z wyrafinowaną uprzejmością: <br>- Mój Boże, mam wrażenie, że to ja narobiłem całej biedy, osobiście przed godziną zamykając drzwi suszarni. Nie mogę jednej tylko rzeczy pojąć, jakim sposobem państwo znaleźli się w środku? - zapytał z takim zainteresowaniem i niewinnością, że pani Romeyowa zaczęła podejrzewać coś złego. <br>- Dobrze to wiesz, smyku jeden! - zakrzyczał pan Hipolit, który w owej chwili przypominał sagan gotującej się wody. <br>- Jakiż śmiertelnik mógł przewidzieć coś tak niespodziewanego? - westchnął pogodnie Hubert. - Przecież wszedłem do środka i nawet rozglądałem się dokoła. Zastanowiło mnie, że nie ma kłódki, i dlatego drzwi zamknąłem kluczem, który miałem u siebie