stanąć w obronie byłego przyjaciela, ale za długo się namyślałem, a może zwyczajnie stchórzyłem.<br><br>- Masz milczeć, bo ci gębę skuję! - rzucił w moją stronę Łobanow zmykając po schodach.<br><br>Aleksandrow poszedł na skargę. Z jego relacji wynikało, że byłem w zmowie z Łobanowem i stałem na czatach, gdy Łobanow go bił.<br><br>Drzazga wbiegł do klasy bardziej skrzywiony niż zwykle, z trzaskiem rzucił dziennik na katedrę skrzyżował ręce na piersiach i kołysząc się na długich nogach wygłosił następujący monolog:<br><br>- Panowie z pierwszej ławki dopuścili się łobuzerskiego pobicia słabszego kolegi... Dla panów z pierwszej ławki nie ma miejsca w szkole.,. Spójrzcie na ofiarę ich