wstępie, po przywitaniu się z "szanownymi deputowanymi Dumy Państwowej", iż w ciągu wielu lat, podczas których przyszło mu się zajmować najnowszą historią Rosji, przeczytał prawie wszystkie stenogramy z posiedzeń czterech przedrewolucyjnych Dum.<br>Pierwszą i drugą Dumę nazwał "ciałem niezdolnym do pracy", gdyż sparaliżowanym przez konflikt z ówczesną władzą wykonawczą.<br>Trzecia Duma pracowała lepiej, jednakże i ona przez trzy lata "bezmyślnie hamowała ozdrowieńczą &lt;orig&gt;Stołypinowską&lt;/&gt; reformę ziemską".<br>Dwuznaczną nazwał Aleksander Isajewicz rolę czwartej Dumy, z jednej strony pracowitej, z drugiej jednak strony owładniętej fatalną myślą, iż należy obalić rosyjską państwową władzę monarchiczną i wykonawczą w czasie toczącej się wtedy wojny...<br>Czego zresztą udało