od faktu, że były to sztuki nie najlepsze) można było tłumaczyć fatalnym nieprzystosowaniem teatru do nowego typu tekstu. Padła po premierze Amy Robsart Wiktora Hugo, padł Le Marëchale d'Ancre Alfreda de Vigny wystawiony w 1829 roku w Odéonie, padła Noc wenecka Alfreda de Musset. Sukcesy od początku odnosił tylko Aleksander Dumas, ale zawdzięczał je przecież nie tyle stylowi romantycznemu, ile ogromnej sprawności warsztatowej, podporządkowaniu twórczości oczekiwaniom publiczności.<br>Gdy przedsiębiorczy François Harel w grudniu 1831 roku porzucił Odéon i objął z kolei teatr Porte-Saint-Martin, poeci zyskali wreszcie scenę i zespół, zdecydowanie preferujący dramat romantyczny. Repertuar tego teatru był jednak dobierany