pojawił się kardynał Richelieu jako podstępny i krwawy czarny charakter, w tej roli ulubiony przez Dumasa - potem dopiero stał się postacią centralną cyklu powieści o dzielnych muszkieterach.<br>Publiczność teatralna zawsze mogła w politycznych wątkach sztuk historycznych odnajdywać z radością aluzje do czasu obecnego. Dodawało to sztukom pikantności, tym bardziej że Dumas zręcznie potrafił splątać intrygę polityczną z aferami miłosnymi.<br>Dobrze radził sobie także z cenzurą. Zyskiwał sympatię publiczności antymonarchicznymi, buntowniczymi deklaracjami - a mimo to udawało mu się unikać cenzuralnych cięć. Bowiem w sztukach historycznych, mimo że królowie są ich bohaterami tytułowymi, ciężar akcji i odium za niemoralne czyny spoczywa nie na