odznaczającego się szlachetnością; toteż wzbudza sympatię, a z biegiem akcji narasta jego królewski majestat. Antymonarchistyczne ostrze autor skierował przeciw zdradliwej arystokracji - to zaś nie wzbudzało protestów cenzury. Intrygi polityczne, afery miłosne i zbrodnie umiejscawiał także w kręgach rodowej elity, na malowniczym tle bogatych dekoracji.<br>Romantyczne ideały, wyrażane w kreacjach bohaterów, Dumas przystosował do poziomu ówczesnego dość masowego odbiorcy, krasił obficie scenicznymi efektami grozy (toteż teatr dał mu wprawdzie popularność i fortunę, ale sławę u potomnych zawdzięcza wyłącznie powieściom). Uczynił z nich osobliwy sztafaż, ale sztafaż tylko - bo w słowach i czynach jego postaci rzadko pojawiały się owa iskra moralnego niepokoju, owe