wart jest czegoś więcej, niż pogardy? Wiele tego typu wzniosłych a gorzkich idei i sentencji Dumas wplótł w teksty dramatów, a sztukę Antony poprzedził nawet osobliwym wierszowanym prologiem, wiążącym miłość, pasję, rozpacz, śmierć i szafot w nieuchronny splot.<br>Podobne namiętności, prowadzące ku zbrodni i ku śmierci bohatera, ożywiały sztuki historyczne Dumasa. Chętnie wkraczał na ten wytyczony przez romantyków teren problematyki godnej dramatu; tematykę historyczną podejmował z równą łatwością jak współczesną. I wprowadzał stale do tych sztuk wątki polityczne, jakieś walki o władzę między królem a arystokracją lub między królem a duchowieństwem. Właśnie w dramacie pojawił się kardynał Richelieu jako podstępny i