zauważyć, że pochwały zbierały sztuki Dumasa nie tyle jako teksty dramatyczne (tu odnotowywano ich słabości), lecz głównie jako dzieła teatralne - za wspaniałość inscenizacji, za wielki talent, z jakim autor powodował emocjami widzów, i za wspaniałe, pełne namiętności kreacje bohaterów.<br>Pisarz i najwybitniejszy towarzyszący romantykom krytyk teatralny, Jules Janin, wytykał stale Dumasowi najrozmaitsze usterki, które znajdował w jego dramatach. Ale jednocześnie nie ukrywał zachwytu, jaki ogarniał go po obejrzeniu ich w teatrze. &lt;gap&gt;. Równy zachwyt przebija z lakonicznej uwagi recenzenta z periodyku "L'Artiste" poświęconego sztuce: &lt;gap&gt;. Podobnie inscenizacje dramatów Dumasa oceniał Juliusz Słowacki w listach do matki: Terésa jest "śliczna", Wieża Nesle "wspaniała" (podobno