brak dyscypliny własnej, lekkomyślność, brak rozwagi, nieumiejętność postępowania z ludźmi itd.). Cechowały go nadmierna fantazja i imaginacja, pogoń za popularnością, przy równoczesnym zachowaniu poglądów typowych dla wspomnianych oficerów gwardii o junkierskim rodowodzie: lekceważenie ustroju konstytucyjnego, nienawiść do demokracji, nienawiść do parlamentu, a zwłaszcza do socjaldemokratów - typowa mentalność junkra i militarysty. Dyletantyzm władcy, jego szeroka, ale powierzchowna wiedza, pragnienie ingerowania osobistego w bieg spraw państwowych przy zamiłowaniu do własnych tyrad wygłaszanych przy każdej okazji, jak i otaczanie się gronem pochlebców i faworytów, niekiedy zgoła nieciekawego formatu - wszystko to tworzyło ten nowy styl rządów i epoki, który nie bez racji nazywano bizantynizmem, a