ożywiają wnętrze jachtu. Kalendarz ze skreślonym wtorkiem kołysze się na boki, magiczny symbol meksykański stuka o ścianę drewnem krzyża, zegar wskazuje czwartą z minutami. Nowy dzień.<br> Na pokładzie słonecznie, aż oczy mrużyć, mgły ani śladu. Wprawdzie całe niebo w chmurach, ale po dniach bez nieba widok taki wydaje się wspaniały.<br> - Dzień dobry. Dzień dobry ci! - wołam do unoszącej się nad horyzontem poświaty niewidocznego słońca. Nie opuszczaj nas, Słońce. Daj się złapać w południe. Słońce, słońce, SŁOŃCE. Słońce - choć tylko poświata zza masy chmur.<br> Jednak więc koniec mgły. Koniec lęków, koniec przygnębiającej szarości. Koniec życia bez nieba. Niech żyje Słońce! Czuję potrzebę jakiejś