miejscem, w którym powinni się rozpoznawać ludzie z prawdziwego świata.<br>Pani S. zaciska dłoń na ramieniu dziewczyny.<br>Ten gest ma siłę uderzenia.<br>Od pierwszej chwili widać, kto tu rządzi.<br>Pani S. jest w swoim pełnym prawie: ona to wychowała osieroconą parkę w edle najlepszych chęci, a los odpłacił jej okrucieństwem.<br>Dziewicza głupota Karoliny byłaby ostatecznie do zniesienia. Ale Karol?<br>Chłopiec, który dyplom zrobił w trzy lata, mówił czterema językami i zaliczył siedemdziesiąt osiem dziewcząt!<br>A w dwudziestym czwartym roku życia? Choroba, jak cios toporem: pierwszym drugi... dwunasty zamach samobójczy!<br>Pani S. mogłaby przyjąć ostatecznie okrucieństwo losu jako wyrok Opatrzności i sprawiedliwą