pospacerować, ale już się o ciebie niepokoiliśmy.<br>- Marsz do łóżka, Joanno. - Helena nie oderwała wzroku od kart. Nic dziwnego - właśnie rozgrywała szlemika kier. <br><br>Joanna z trudem znosiła ostatnie dni na wczasach. Przy stole Dzięciołowski zachowywał się tak, jak dotąd, za to przechodząc obok niej, gdy inni nie mogli słyszeć, szeptał:<br>- Dziwka! <br>albo: - Piśnij choć słówko, wszyscy się dowiedzą, że jesteś kurewką.<br>albo: - Jeszcze się kiedyś spotkamy, ptaszyno. <br><br>Helena dalej zachwycała się Dzięciołowskim i jeszcze bardziej wdzięczyła do niego, chcąc wynagrodzić mu chłodną wyniosłość Joanny. Czesław - wspierany instrukcjami żony - starał się robić jak najlepsze wrażenie, Dzięciołowska wydawała się trochę urażona, Dzięciołowski brylował