kusi tym właśnie, co imponuje gejom zza oceanu. Chudością na granicy anoreksji. Kocham jej wyraźnie zarysowane kości miednicy, uwielbiam jej talię, miłuję wystające żyły na rękach. A gdy czasem schyla się i widzę kościste węzły jej kręgosłupa, to przecież wręcz zapiera mi dech z wrażenia i podróżuję myślami do kobiet Egona Schiele i Modiglianiego. Ale to teraz nie ma znaczenia. To szczegół. Szuwar brnie dalej: - Czy takie chude kobiety mogą rodzić dzieci? Przecież to wszystko cywilizacja śmierci!<br>I ja nie zaprzeczam. Dlaczego?! No właśnie, tak jest ze wszystkim: bo przecież ogólnie Szuwar ma rację. Ideał kobiecego piękna dyktowany przez pederastów z