ostrzegających przed niebezpieczeństwem tureckim. Ściślej mówiąc, Sen majowy - to rozbudowana alegoria: postacie zwierzęce jako znaki postaci (i wydarzeń) rzeczywistych funkcjonują tu na zasadzie jednorazowej konwencji - klucza, bez którego utwór jest zupełnie nieczytelny (podał zresztą sam autor ten klucz w marginesowych przypisach).<br>Sjem niewieści ma niepoślednią parantelę: pomysł wziął Bielski od Erazma z Rotterdamu, którego Senatulus znany był i czytywany szeroko. Od Erazma pochodzi żartobliwy, nieco karykaturalny opis przebiegu obrad kobiecego parlamentu. U Bielskiego podobnie: niewiasty radzą w sposób nieporządny, swarliwy, małostkowy, jak to kobiety - i tu pulsuje nurt satyry antyfeministycznej. Ale radzą zarazem tak, jak radziło się nieraz na sejmach "męskich