wzruszeń i przeżyć estetycznych, a przede wszystkim cnót obywatelskich.<br> Wzniosły etos rolnika-ziemianina wyrasta więc z jego głębokiego przywiązania do ziemi jako warsztatu pracy, z rzetelnej znajomości wykonywanego zawodu i ukochania swych codziennych zajęć oraz obowiązków, a także z przekonania, że &#132;Gdzie szczęśliwe są wioski, tam i kraj szczęśliwy". Etos ten jest wyraźnie przeciwstawiony zarówno postawie człowieka miasta (&#132;Tak miasto ma mieszkańców, wieś obywateli"), jak i profesji zawodowego żołnierza-wojownika, który zbyt rzadko pamięta, że &#132;rycerz jest dla kraju, nie kraj dla rycerza".<br> Główny nurt narracji w poemacie, zawierający praktyczne wskazówki, rady, przepisy, zalecenia, informacje i zasady postępowania