tę wąską płaszczyznę aksjologiczną, która zespalała z sobą koncepcje neoheglistów, Renana i katolików. Pisze o Ewangelii tak: &lt;q&gt;"Wzniesione tu wprost do geniuszu samoudawanie świętości, nigdy poza tym wśród książek i ludzi nie osiągnięte, to fałszerstwo monet w słowach i gestach, jako sztuka [...]. W chrześcijaństwie, jako w sztuce świętego kłamstwa [...] czytano Ewangelię jako księgę niewinności [...] niemała wskazówka, z jakim mistrzostwem tu grano [...]. Czytajcie Ewangelie jako księgi uwodzicielstwa mocą moralności: ci mali ludzie wzięli<br>&lt;page nr=267&gt; w arendę moralność - wiedzą oni, jak się ma rzecz z tą moralnością. Ludzkość najlepiej wodzi się za nos moralnością"&lt;/&gt;. I dalej: &lt;q&gt;"Zwę chrześcijaństwo jednym wielkim przekleństwem, jednym wielkim najwewnętrzniejszym