ale nie przedstawił jej swojej żony. Ewelina była speszona, bo widziała go pierwszy raz, odkąd zjawiła się u niego, aby żebrać o uwolnienie Tadeusza. Tak się właśnie czuła: jak żebraczka czekająca na korytarzu, aż ją Walczak będzie mógł przyjąć. Uniósł się zza biurka i nie podając jej ręki, wskazał fotel. Ewelina usiadła na brzeżku, jak to zwykle czynią petenci. <br>- Czym mogę pani służyć? - spytał, gdy milczenie się przedłużało. <br>- Chodzi o... Tadeusza Kozłowskiego. Z nie wyjaśnionych przyczyn został aresztowany. <br>Twarz Walczaka nie zmieniła się, była dla Eweliny zagadką. Nie wiedziała, co w tej chwili myśli. Czy zechce pomóc?<br>- Przyczyny zawsze się znajdą