działalność w 746 r. p.n.e., po wizji, jaką miał w świątyni. Swoje posłannictwo kontynuował niemal do końca VIII w. p.n.e. Osobiście interweniował u króla Achaza (741-726 p.n.e.) w czasie wojny syryjsko-efraimskiej i starał się wpływać na politykę judejskiego monarchy również za panowania Ezechiasza (726-697). Niejednokrotnie Izajasz odgrywał ważną rolę w różnych wydarzeniach owych czasów. Sprzeciwiał się w 7 r. p.n.e. przystąpieniu Ezechiasza do koalicji antyasyryjskiej, której zawiązanie spowodowało wyprawę Sargona II przeciw Palestynie, zakończoną zburzeniem Aszdod. Występował też przeciw polityce proegipskiej i antyasyryjskiej, będącej przyczyną kolejnych wypraw Sennacheryba przeciw skonfederowanym