niesłychanie istotnym. Urzędy te pełniono bowiem dożywotnio, król nie mógł ich posiadaczy odwoływać czy karać, a jedynie przenosić (i to za ich zgodą) na inne, zazwyczaj wyższe oraz intratniejsze stanowiska.<br>Karanie niesumiennych urzędników należało wyłącznie do sejmu, który ingerował zazwyczaj jedynie w tym przypadku, kiedy szło o oczywistą zdradę stanu. Faktyczną kontrolę nad nimi przejęły sejmiki i sejm oraz trybunały sądowe. W konsekwencji osoby pełniące funkcje publiczne czuły się bardziej zależne od organów władzy stanowej aniżeli od monarchy. Ponadto urzędnicy nie pobierali &lt;page nr=68&gt; pensji, co także otwierało pole do swobodnej interpretacji korzyści, jakie można było czerpać ze sprawowania tych czy innych godności