błyszczały jak przedtem - i wiatr trochę przycichł. W kącie, pod powałą chwiał się maleńki, fioletowy płomyk lampki olejnej - widać było róże wieńczące stopy Matki Boskiej. Roman długo przyglądał się płomykowi, ale właściwie nie spostrzegł go. Wreszcie odwrócił się do ściany i pomyślał: "Jutro mam dwójkę. Dobry rewir". Później myślał o Fornalskim. "Nie będę się odzywał, ale jeśli jeszcze raz zajdzie coś podobnego jak dzisiaj, to mu talerz rzucę na łeb &lt;page nr=191&gt;.<br> Ciekawe, że jeden człowiek może się tak do drugiego przylepić ze swoją nienawiścią." Wreszcie przypomniał sobie i o Maksie. Doprawdy, człowiek ten wydawał mu się jeszcze wstrętniejszy niż Fornalski. "Ale gdyby