ze skrzyni mój strój koronacyjny! <br><br>- Cha! Cha! Cha! - śmiech wybuchł ze zdwojoną <br>siłą. <br><br>- A gdzie to stoi teraz ta skrzynia? - wołał <br>Stasiek, pokładając się niemal. - Bo jakem pomagał <br>dziadkowi zdejmować dywany do trzepania, to jej jakoś pod <br>fortepianem nie widziałem! <br><br>Dotychczas nie śmiał mówić, ale teraz... <br><br>- A moja matka - wołała Franka, córka <br>praczki - mówiła, że Katarzyna to się skarżyła, <br>że takie państwo, a każdy grosz wylicza i nawet na <br>praczkę sobie pozwolić nie może! <br><br>- Patrzcie, jaki to głos z siebie dobyła! - wołała <br>Mańka od sklepikarki. - Boi się jej kto, myśli! <br>Żebyś wiedziała, ty cesarzowo chińska, że twój <br>tatuś to podobno przez