kazała wziąć inny, z<br>porannego udoju. Wsadził prawie całą głowę w ten gliniak, pijąc<br>łapczywie, jakby od początku wojny nie pił mleka, a może i od<br>niemowlęctwa, kiedy jeszcze z piersi matki ssał, aż mu to mleko<br>spływało po brodzie, po bluzie, po pepeszy. Ale nie zważał na nic. Pił.<br> Front poszedł dalej, myśleliśmy, że już po wojnie i przenieśliśmy się<br>z piwnicy na powrót do domu. Dziadek z wujkami zaczęli nawet kosy<br>klepać licząc, że uda się coś jeszcze zżąć, jeśli nie na chleb, to<br>przynajmniej na siew. Sierpień był już po połowie, zboża przejrzałe,<br>spalone od słońca, pogniecione przez