pan nadał pełną wolność, ale nie uczynił go "człowiekiem bez mundu, czyli obcym względem siebie", miał ów pan "żyć jak z bratem lub innym swoim krewnym wolnym Longobardem". Mund pański nad litem był znacznie surowszy, chociaż i w tym wypadku za wzór służył stosunek bliskiego pokrewieństwa.<br>W razie zabójstwa wolnego Fryza 2/3 wergeldu przypadały w udziale jego bezpośrednim spadkobiercom, czyli najbliższej rodzinie, a 1/3 należała do pozostałych krewnych (ad propinquos eius proximos). Jeśli ofiarą zabójstwa padł lit, to - zgodnie z tytułem XV, paragraf 3 Prawa Fryzów - 2/3 wergeldu otrzymywał pan, a 1/3 krewni zabitego (propinqui occisi). Kiedy