z bocznego "ogrodowego" kranu. Szczękając zębami natrafiam na nowy problem. Nie mogę otworzyć drzwi. Patrząc na siedzących cierpliwie, dosłownie w odległości wyciągniętej ręki, gospodarzy, z desperacją próbuję doszukać się jakiegoś triku technicznego. Niestety, niepomny na mądrą maksymę: "Nie siłą, lecz techniką", krzepą wywalam drzwi z piekielnym hukiem. Podczas gdy biedni Fujimori podskakują na macie, zauważyłem, że były to drzwi rozsuwane, które wywaliłem z szyn.<br> Błyskawicznie wciągam pozostawioną w przedsionku odzież i z radosnym okrzykiem "gotów, gotów!", pociągam następne drzwi. Kolejny huk, łomot i sypiący się z podsuficia tynk. Tym razem impet mój zaatakował zwyczajne drzwi, które prawem serii wziąłem za rozsuwane