ma w tej ciemności niczego nachalnego.<br>Seweryn, gdy czyta "&lt;name type="tit"&gt;Dziennik&lt;/&gt;" Gombrowicza, rozrzuca przeczytane kartki. Gdzieś w środku przedstawienia dotyka ziemi zdanie: "&lt;q&gt;Bez bólu świat byłby obojętny&lt;/&gt;". A na końcu niezmiennie: "&lt;q&gt;Sztuka to przygoda tragiczna&lt;/&gt;". W książce Wilniewczyc żyje człowiek, jeden z nielicznych, któremu wolno na tych frazach postawić stopę.<br>&lt;au&gt;PAWEŁ GŁOWACKI&lt;/&gt;<br><br>Teresa Wilniewczyc "&lt;name type="tit"&gt;Andrzej Seweryn&lt;/&gt;". <br>Prószyński i S-ka. Warszawa 2001.<br>&lt;gap&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="convers" sex="mf"&gt;&lt;tit&gt;Nie zgubił polskiego akcentu&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Z TERESĄ WILNIEWCZYC, autorką książki "&lt;name type="tit"&gt;Andrzej Seweryn&lt;/&gt;"&lt;/&gt;<br><br>&lt;who6&gt;Czego nowego dowiadujemy się o Andrzeju Sewerynie z pani książki?&lt;/&gt;<br>&lt;who7&gt;Może zabrzmi to kokieteryjnie, ale do końca nie wiem, jaki jest Andrzej Seweryn, mimo że wiele lat zbierałam materiały