które migotały poprzedniego wieczoru, okazują się setnym piętrem drapacza chmur. Albo reklamą na ogromnych szczudłach. Albo szczytowym punktem kolejki linowej.<br>Pukam i wchodzę do kajuty-apartamentu kapitana.<br>On mówi: - Aha!<br>Ja mówię: - Aha!<br>On mówi: - Hm!<br>Ja mówię: - Hm!<br>On milczy.<br>Ja mówię: - Tr-----k--wr--t--ch! A--TR---GY?<br>On milczy.<br>Ja wychodzę.<br><br>Gdzieś na oceanie, kilkadziesiąt mil na południowy wschód od Cejlonu, uświadamiam sobie pełne znaczenie słów "człowiek jest śmiertelny". Dotychczas widywałem siebie osierocanego przez przyjaciół, którzy mnie odumierali. Teraz, po raz pierwszy, w skwarze tropikalnego południa, zdałem sobie sprawę, że obserwacja ta odnosi się też do mnie