z Gibreelem Farishte.<br><br>&lt;page nr=177&gt;<br><br>Piszę "właściwie", bo technik tego utożsamienia jest kilka; chwyt zasadniczy polega na prezentacji wizji i majaczeń Gibreela, który przemawia, komentuje i analizuje swój chorobliwy stan w pierwszej osobie, po czym czytelnik konfrontowany jest z tradycyjną narracją w jakiej napisane są owe trzy opowiadania i w których archanioł Gabriel odgrywa rolę instygatora. Wrażenie jednolitości całości pogłębione jest przez to, że fragmenty tych dodatkowych opowiadań przeplatają się z akcją zasadniczą dziejącą się w Londynie i Bombaju, a tempo ich kulminacji dostosowane jest do tempa wątku podstawowego. Pod względem technicznym książka Rushdiego jest istotnie majstersztykiem. Owe trzy opowiadania można zatytułować dla