że Mandżaro słyszał pobrzękiwanie naczyń w kuchni i własny oddech. Czas zatrzymał się w miejscu. Postać stojącego przy schodach człowieka zakrzepła w bezruchu... Wtem granatowa wiatrówka mignęła na tle ściany domu i nagle znikła na werandzie. Stało się to tak szybko, że Mandżaro przez chwilę trwał na miejscu jak zaczarowany. Gdy pojął, co się stało, wyprysnął z szopy, pędem przemierzył podwórze i jednym sprężystym skokiem pokonał schodki. Na werandzie było pusto. W drzwiach kuchni stała Trociowa. W rękach trzymała ociekający wodą garnek i mokrą ścierkę.<br> - Co się stało? - wyszeptała nieruchomymi wargami. Mandżaro przeciął powietrze niecierpliwym gestem ręki. Był już na schodach