grymaśnik! - wykrzykiwał kucharz, gdy potrawy wracały nietknięte. Wieczorami Pedro Alvarez wkładał koszulę z żabotem. Odwiedzał jarzące się światłem czystym jak kryształ słynne ścieżańskie kasyno gry, w którym rozbija się bank tylko raz, by potem nigdy już nie zostać wpuszczonym do środka. Omalże nie wyrwał się ze Ściegów dzięki połączeniu z Genuą, gdzie mógł się przesiąść na wielki transatlantyk Giuseppe Garibaldi, jako pasażer pierwszej klasy. Wystarczyło poczekać parę dni, ale fotograf nie mógł usiedzieć na miejscu. Tęsknił do zielonego sukna, do barwnych sztonów i do minionej chwili triumfu. Za nadmiar szczęścia w grze nieodwołalnie wykluczony z grona gości kasyna, uprzejmie, ale stanowczo