Pluj, który był szczególnie przejęty nieszczęściem Drzazgi.<br><br>Pogrzeb odbył się w dwa dni później. Z każdej klasy poszło po pięciu uczniów. Za trumną kroczył samotnie blady, pochylony Fiodor Michajłowicz Kołosow z ręką opartą o hrzeg karawanu. Był wdowcem i nie miał bliskich krewnych. Za nim postępowali koledzy zmarłego z Drugiego Gimnazjum, nauczyciele z obu szkół, wreszcie my, uczniowie szkoły handlowej. Ja i Pluj w skostniałych rękach nieśliśmy wieniec od naszej klasy.<br><br>- Znałeś tego Pawła Kołosowa? - zapytał Pluj.<br><br>- Nie, a ty?<br><br>- Też nie znałem.<br><br>Do cmentarza na Zwierzyńcu było daleko. Szliśmy przez plac Basiejny, Szpitalną, Staro-Nawodnicką...<br><br>Śnieg walił dużymi płatami i