upiornych filmów Romana Polańskiego. Oczywiście mamy tu też sporo liryzmu - Johnsburg, Illinois, Town With No Cheer, nawiązujące do starego stylu Waitsa Soldier's Things czy finałowe instrumentalne Rainbirds dają chwilę relaksu, zadumy i oddechu po agresywnych ekstrawagancjach w rodzaju Underground, 16 Shells From A Thirty-Ought-Six, Down, Down, Down czy Gin Soaked Boy.<br>właśnie Rainbirds, utrzymane w tonie sentymentalnej muzyki Nino Roty do filmów Federica Felliniego, mogłyby sugerować, że koszmar senny minął. Ale to dopiero początek. Album Swordfishtrombones to bowiem pierwsza część opowieści o Franku Leroux, którego przypadki relacjonują dwie kolejne płyty Waitsa, Rain Dogs (1985) i Frank's Wild Years (2